اگر تمام دردهای زمین را نردبان کنی هرگز دستت به سقف دلتنگیهام نمی رسد

خدایاااااا
خیلی سخته دلت بودنش رو بخواد ولی مجبور باشی به نبودنش عادت کنی

خدایاااااااااا
همه حالم را جویا شدند گفتم: رو به راهم اما هیچکس نفهمید که رو به
......................کدام راهم

خدایاااااا
امشب از آن شبهایی است که دلم هوای آغوشش را کرده

................اما

افسوس که جز زانوهای بغل کرده ام مهمان دیگری ندارم

تنها تورو میبینم

که با من هستی

هربیماری که داشته باشم تو

دوای دردش هستی

میـدونی بن بسـتــــــ| زنـدگی کـجـاست ؟؟؟

جــایــی کـه ...

نـه حـــق خــواسـتن داری

نـه تــوانــایـی فـــرامــوش کـــردن

ای کاش...

ای کاش می دانستی چقدر سخت است. چقدر دشوار است، هر شب بی آنکه تو در کنارم باشی با یادت بنشینم و تو را زمزمه کنم و برایت بنویسم. ای کاش بودی تا ببینی چقدر در التهابم. نیستی در کنارم تا حرف های دلم را رو در رو برایت بازگو کنم و من بایست هر شب، خسته از گذشت روز، خمیده از خستگی ها، بی تاب از خمودگی ها و رنجور از بی تابی ها و رنجیده از غریبه ها بنشینم و برایت سخنان شیرین بنویسم...

هیچ کس نیست که بداند در دلم چه می گذرد. اگر می بینی می نویسم و می نویسم و به نوشتن ادامه می دهم از آن روست که می دانم تو می خوانی...

می دانم تو هستی و تو می بینی و می شنوی...

می دانم که تو در کنار منی....

شاید نه در فاصله ای نزدیک اما لاقل آنقدر که ... اصلا مهم نیست. کافیه لبخندی از تو و یا حتی گوشه چشمی را در ذهن مرور کنم. می توانم ساعت ها بنویسم و برای همین است که می گویم این ها همه از سر عاشقی است.

و من به حضور نزدیکم...

 و به دیدار...

و به کنار...

 در کنارم باش...

 دلم طاقت نشستن ندارد وقتی به چشم هایم می نگری، چشم هایم تحمل نگریستن ندارد وقتی مرا می نوازی،روحم پر می کشد وقتی با من سخن می گویی، زبانم بند می آید...

تو بگو چه کنم با این همه التهاب که همه از دوست داشتن توست؟ غزل هایم را فراموش می کنم...؟

فقط باید زمزمه کنم زیر لب به گونه ای که تو نیز بشنوی... کسی درون من است که از دریچه چشمم به کوچه می نگرد

کسی درون من است و او کسی نیست بجز تو...

تو که برایم جاودانه هستی و می مانی و می خواهم که بمانی تا زندگی کنم ... دوست دارم بدانی صد سال دیگر همین حرف های دلم است که تو را می خواند...

این روزها...

این روز ها آرزو می کنم ای کاش در کوچه های کودکی می ماندم، ای کاش سایه ها از ذهنم رخت بر می بستند و ای کاش می توانستم سکوت غم انگیز صحرای دلم را بشکنم... غوطه ور در این افکار، ناگاه به خود می آیم...

همه رفته اند ، و من تنها مانده ام...!

بهت زده و حیران ، در وسط اتاق می ایستم.چه سكوت غمباری... !!! پارچه های سیاه روی دیوارها و گل های خشك و پژمرده، خبر از فصل جدایی و نیستی می دهد...

دیگر آفتابی نیست كه هر صبح با طلوع خود مرا بیدار كند، دیگر كسی نیست تا گرد و غبار دل ابری ام را پاک كند، دیگر كسی نیست تا مرا با نگاهش بدرقه كند...

تو دیگر نیستی و من امروز بی تو ، گمشده ای در كوچه پس كوچه های عمرم ، امروز دیگر به تنهایی خو گرفته ام و جزیی از وجودم شده و دیگر رمقی برای رفتن به انتهای سفر ندارم...

این روزها ، برایم روزهای دلگیری است. می دانی این روزها چندین بار نامت را زیر لب زمزمه می كنم...؟ این روز ها ، از دوری ات بی قرارم... بگذار عاشقانه تر بگویم: این روزها تمام وجودم در یك حرف كوچك " تو " خلاصه شده...

هنوز هم ...

هنوز هم با خاطره های درهم، دنبال سو سوی امیدی می گردم تا مرا از این سرگردانی پر نقش و نگار برهاند! سال هاست انتظار حضور یک آشنای قدیمی، تن خسته ام را به درد می آورد... تا شاید بیاید و این دل مردگی را همراه با درد های عمیق از بین ببرد...

  امروز، فردا را آرزو دارم و فردا، هیچ را…

...

 هر طلوع به آسمان چشم می دوزم و آسمان را پر از اشك می كنم تا شاید ببارد و بداند كه را دلتنگم...؟

دلتنگ یك صدا و یك نوای آشنا…

آشنا به اندازه ی نفس و امید...

!!!

دلتنگی هایم بی پایان و اشك هایم بی امان است...

دلم تو را می خواهد...

دلم دستان نوازشگر...

لبان پر خنده...

آغوش گرم...

و نگاه مهربانت را می طلبد…

اما دیر زمانیست كه حسرت با تو بودن و در كنار تو بودن بر دلم مانده است! نمی دانم… نمی دانم تا به كی لحظات این گونه باید بگذرند و قلب و روحم را بدین سان شكنجه دهند؟!

نمی دانم چرا تقدیر ماندن را برایت جایز نمی دانست؟! باید می رفتی چون راهی جز رفتن نبود... تو بر ضریح خاطره هایم دخیل بستی و رفتی... چون تقدیر بین من و تو قفل های بی كلیدی را بست كه هرگز باز نشد...تو رفتی اما یاد و خاطراتت همیشه با من است...

هنوز جای رد پایت بر كوچه دل باقی است

و

 چشمان گریانم انتظارت را می كشند...

ای كاش بدانی هر شب از ابرهای متلاطم و گریان سراغت را می گیرم... من این دلتنگی ها را دوست دارم چون بوی تو را می دهند... در این شب های تنهایی به باران محتاجم چون سكوتم را به او بخشیدم تا بفهمی

به تعداد قطرات باران دلتنگت هستم...

به باران محتاجم تا بشوید صورتم را از این اشك های بی امانی كه از دوری تو صورتم را پوشانده...

 امیدی برای دوباره دیدنت نیست و من فقط تلخی انتظار را احساس می كنم… حتی زمین جای قدم هایم را فراموش كرده... دست از همه می شویم و برای عبور آماده می شوم! باید به در زندگی قفلی بزرگ و آهنی بزنم و بروم... زمین و آدم هایش نقطه های كوچكی هستند كه خیلی زود از خاطره های خسته ام كنده می شوند. 

خودم را روی دوشم می گذارم و می روم…

رفتن همیشه بهانه احساس است...!

!!!

انتظار...

دلتنگی هایم را چگونه گویم وقتی قلم نیز دلتنگی هایم را نمی نویسد...! تا جایی که خورشید به راهش ادامه دهد، من هم ادامه خواهم داد و تو را فراموش نخواهم کرد تا وقتی که دریا ساحل را فراموش نکرده... کاش می دانستی در دل شیشه ای من چه می گذرد؟؟؟ کاش می دانستی غروب های زندگیم دیگر طلوعی ندارد... کاش نسیم غروب  درد دل مرابه تو بگوید...

قلم در دستانم به سختی می نویسد

.

.

.

و دیگر نمی نویسد

او هم نمی تواند دوری را تحمل کند...

دلتنگت هستم ....

و این خط غریب ...

و این چشمان خسته ...

و این دست های منتظر ...

 عجیب بیقراری می كنند .....

دردها و اشک هایم را از تو پنهان می کنم، خنده هایم را به تو  هدیه می دهم  و شادی هایم را با تو قسمت می کنم . عجیب دلتنگت هستم و می دانم كه اگر لبخند بر لب های تو بدرخشد...

قدم هایم پرواز می آموزند ...

و دلتنگ تر می شوم ...

از این انتظار فرسوده كننده

كه گریزی ندارد .... !

......

!!!

روزهای سختی رو میگذرونم...
وقتی که نیستی همه چیز تنگ میشود

نفسم
دنیایم
دلم. . .

ممنونم از شب رویا
که بازم وقت دلتنگی به دادم میرسه....!
ممنون از غم كه همیشه و هر جا با منه وتنهام نمی ذاره...
 

تنها صدایت را میخواهم تا موسیقی سکوت لحظه هایم باشد

نگاهت را میخواهم تا روشنی چشمهای خسته ام باشد

وجودت را میخواهم تا گرمای آغوشم باشد

دستهایت را میخواهم تا نوازشگر بی کسی اشکهایم باشد

و تنها خنده هایت را میخواهم تا مرحم کهنه زخمهای زندگی ام باشد

آری تنها تو را میخواهم

عشق من ، تو را در میان خویش گرفته ام ، من که از آغازش هم عاشق تو بوده ام
من که در تمام سختی ها در کنارت بوده ام
تو چقدر خوبی که تا اینجا هم از دلت راضی بوده ام
شب میشود و دلتنگی هایم بیشتر ، چرا نمی رسد فردا ، چند قطره اشک هم بیشتر
فردا برسد و باز تو بیایی ، من تو را ببینم و تو با عشق کنارم بمانی
عشق زیبای تو ، من عاشقم ، تمام احساستم به حساب قلب تو
خوب هوای قلبم را داری ، همین را میخواستم از خدا
تو چه احساس زیبایی داری ، همین است که همیشه شادم
همین است که همیشه با آرامش شبها را میخوابم
عشق تو اینجاست در قلبم ، قلبی که درگیر است با یادت
خودت هم میدانی خیلی وقت است که میخواهمت
عشق من ، سرت را بگذار بر روی شانه هایم ، بگذار سکوت باشد بینمان تا بشنوم صدای نفسهایت،
تا برسم به جایی که در بر بگیرم تمام احساسات زیبایت را
احساسی از تو ، که با آن به اینجا رسیده ام
که من هم مثل تو با احساس شدم و در ساحل دلت امواج مهربانت را در میان گرفته ام
با تو همیشه در اوج عشق به سر میبرم ، با تو هر جا که بخواهی میروم ،
با تو عاشقم و همیشه به قلبت عشق میدهم
عشق میدهم تا عاشقانه بمانیم
تا هر جا رفتیم در آغوش هم ، این شعر را برای هم عاشقانه بخوانیم

کاش وجودم بخشیدنی بود و به تو می بخشیدم.

هیچ چیز نمی خواهم.

هیچ چیز.

تنها آرامشت را.

تنها لبخندت را می خواهم

تنها و تنها تو را می خواهم.

گریه هایت بر روی قلبم سنگینی می کند.

و آنقدر که می فهمم گریانی وجودم سبک تر از آن می شود که بخواهم زنده باشم.

تو را به قدر ستارگان دوست دارم

چون ستاره یعنی عشق.

ستاره یعنی وجودی مه روشنایش در ظلمت جسمانی ام تو را به من نشان می دهد.

هیچ چیز نمی خواهم.

تنها تو را.

تو که نورشبهای گمراهی منی.

دوستت دارم

براتون پیش اومده وقتی پای تلفن باید خداحافظی کنید

اما هنوز دلتون می خواد صداشو بشنوید یهو میگید : راستی؟!

میگه : جانم…؟!

آروم میگی : دوســـتـــت دارم….

آخ …. که این چند ثانیه آخر چقدر می چســـــبـــه !

گاهی فقط بوی یک عطر ؛

شنیدن صداش!

خوندن آخرین اس ام اسش

یک تشابه اسم ،

برای چند لحظه !

باعث میشه دقیقاً احساس کنی….

که قلبت داره از تو سینه ات کنده میشه…. !!!

خیلی وقت است فراموش کرده ام.

کدامیک را سخت تر می کشم ؟

رنــــج !

انتظار !

یا نفس را

خیلی دوستت دارم اما

نمی دونم “خیلی” رو چه جوری بنویسم

که خیلـــــــــــــــــــــــــــــــی خونده بشه ؟!!

کـاش دفتـر خاطراتــم

چراغ جادو بود

تا هر وقت از سـرِ دلتنگــی

به رویش دست می کشیدم

تــو از درونش

با آرزوی من بیرون می آمدی!

کجا تو هستي که اينگونه به وجودم ملحق ميشوي

در بي خوابي هايم

در شبهايه بي قراريم

در متن تمام تنهاييم

چگونه تو آرام گرفتي در اين آشوب

یکی را دوست دارم همان کسی که شب و روز به یادش هستم و لحظات سرد

زندگیم را با گرمای عشق او میگذرانم !

یکی را دوست دارم ، بیشتر از هر کسی ، همان کسی که مرا اسیر قلبش کرد !

یکی را دوست دارم ، که میدانم او دیگر برایم یکی نیست ، او برایم یک دنیاست !

یکی را برای همیشه دوست دارم ، کسی که از دوری و دلتنگی اش پریشانم !

زیباترین تصویری که در زندگانیم دیدم نگاه عاشقانه و معصومانه تو بود

زیباترین سخنی که شنیدم سکوت دوست داشتنی تو بود

زیباترین احساساتم گفتن دوست داشتن تو بود

زیباترین انتظار زندگیم حسرت دیدار تو بود

زیباترین لحظه زندگیم لحظه با تو بودن بود

زیباترین هدیه عمرم محبت تو بود

زیباترین تنهاییم گریه برای تو بود

وزیباترین اعترافم

عشق تو بود

به من می گفت: انقدر دوستت دارم که اگر بگویی بمیر، میمیرم... باورم

خدایا من به کدامین دلتنگی خندیدم

که این چنین دلتنگم !

تا کجای قصه ها باید ز دلتنگی نوشت

تا به کی بازیچه بودن در گذار سر نوشت

تا به کی با ضربه های درد باید رام شد

یا فقط با گریه های بیقرار آرام شد

بهر دیدار محبت تا به کی در انتظار

خسته ام از زندگی با قصه های بیشمار

تــنهایــی یعنی

ذهنم پــر از تو

خــالی از دیگران است

اما کنارم خــالی از تو

پــر از دیگران است

وجـــود تـــو بــرای مـــن   حــکم نفس کشیـــدنه

نتیـــــــجه ی  نبـــودنت  نابــــودی  قــــــلب مــنه

وقتی میگی دوسـم داری قلبم انگار آروم  میـشه

با هر صــدای نفست خون تو رگهام جـاری میـشه

…………